Gedicht van mijn man

Kleine Quirina

T Meisje wilde alleen maar overleven

Probeerde te redden en te helpen

Door zichzelf weg te geven,

Haar vader met pleasen te overstelpen.

Het meisje, nog zo klein en zo onschuldig,

Nam een veel te grote last op haar kleine schouders.

Probeerde met alles wat ze kon, krachtig en geduldig,

De redder te zijn, voor de misère van haar ouders.

Meisje, jij bent daarvoor toch veel te klein.

Jij hoort bij je ouders te kunnen schuilen

En niet proberen hun geweten te zijn,

Maar juist in hun armen te mogen huilen.

Quirina, laat dat meisje los en laat t spelen.

Onschuldig, zonder pijn en nodeloos verdriet.

Laat de schuldigen de schuld onderling verdelen,

Want bij jou hoort dat alles niet.

Leef je eigen leven, hervind je eigen kracht.

Wordt, voel en blijf die mooie, sterke vrouw,

Doe wat je in alle realiteit van jezelf verwacht

En geniet van allen die oprecht houden van jou!